my boyfriend

-Kim! - krzyknął mój brat zza drzwi - wstawaj bo spóźnisz się do szkoły! - Przetarłam oczy i spojrzałam na zegarek na którym była 07:00 rano, czyli mam pół godziny do wyjścia. Cudownie. Na szczęście został już tylko miesiąc do wakacji.
- Już wstałam! - dałam znak że już wstałam. Podeszłam do szafy szukając moich ulubionych ciemnych rurek z dziurami na kolanach i do tego wzięłam ciemno szary top odkrywający trochę brzucha. Poszłam do łazienki wziąć prysznic i oczywiście się ubrać. Po skończonych czynnościach wzięłam się za makijaż, który swoją drogą nie był zbyt mocny. W pełni gotowa zabrałam tylko torbę z pokoju i zeszłam na dół zjeść śniadanie, wcześniej przygotowane przez Jasona.
- Hej braciszku!- rzuciłam.
- Cześć siostrniu. - zaczął mnie przedrzeźniać. - jedz śniadanie bo nie ma czasu, za 10 minut wychodzimy. - rzucił.
- Czyli że mnie zawieziesz? - spytałam.
- A mam inne wyjście? Jak tego nie zrobię to ZNOWU się spóźnisz - powiedział dając nacisk na to że faktycznie to by był już któryś raz z rzędu kiedy się spóźniam. - po skończonym śniadaniu ubrałam na nogi moje nowe jordany 4 oreo i gotowa wyszłam z domu czekając na brata przy samochodzie.
Gdy byliśmy już pod szkołą pożegnałam sie szybko z bratem i pobiegłam w stronę ławki gdzie siedzieli moi znajomi.
- Hej ! - rzuciłam głośno
- Ooo Hej, chyba po raz pierwszy od dawna nie jesteś spóźniona. - rzuciła Emi.
- Dzięki Jasonowi tak naprawdę. - dodałam
- A pamiętasz co dzisiaj robimy? - zapytała.
- Jasne że pamiętam, jak mogła bym zapomnieć! A wy chłopcy też piszecie sie na malowanie paznokci i takie pierdoły?
- Ej Emily nie mówiłaś że tak będzie wyglądać ta twoja impreza!- krzyknął Nathan.
- Chyba musiałam zapomnieć powiedzieć szczegółów- dodała śmiejąc sie z ich miny.
Chłopacy wymienili między sobą spojrzenia.
- Wiecie my chyba jednak nie przyjdziemy, zapomniałem że coś nam wypadło. - dodał Chris
Zaczęłyśmy śmiać się dużo głośniej.
- My żartujemy! Przecież mówiłam wam że idziemy do klubu tak? a skoro tak powiedziałam to znaczy że idziemy - powiedziała uradowana.
- Jak tak to dobrze. A powiedz mi słońce tylko o której i gdzie? - zapytał.
- 20:00 u mnie pod domem i idziemy razem pasuje? - zapytała.
- Pasuje- odpowiedzieli razem.
- Dobra chodźcie do środka bo za 5 minut dzwonek - powiedziałam znudzona.
Wszyscy wstaliśmy i zaczęliśmy iść do środka, oczywiście nie obeszło się bez przypadkowego wpadnięcia na tą sukę Taylor. Nie wiem czemu ale ona nienawidzi mnie od kilku lat, a przez jej gadanie głupot na mnie ja też zaczęłam jej nie lubić.
- Wyglądasz jak nie powiem co w tych spodniach - powiedziała złośliwie Taylor.
- Kim tylko spokojnie, ona cię prowokuje. - Powiedział Nathan.
- Wiem Nathan, przecież nie będę przejmować się zwykłą DZIWKĄ!! - specjalnie powiedziałam to tak by mnie usłyszała.
- Daruj sobie - odkrzyknęła.
- Jak ona mnie wkurwia.
- Nie martw się nas też- dodali znajomi.
Reszta dnia minęła spokojnie i dobrze. Po szkole poszłam do domu, oczywiście mojego brata jak zwykle nie było. Pewnie siedział u tych swoich kolegów. Czasami zastanawiam się skąd on bierze tyle pieniędzy, ostatnio kupił nowy samochód, mi w prezencie nowe buty i jeszcze płaci rachunki. Nie mam pojęcia, ale boje się go o to zapytać albo raczej boję się jego odpowiedzi.
*** JASON***
- Siema! - krzyknąłem w wejściu do domu chłopków.
- Cześć! co tak późno? - zapytał Ryan
- No jak? Przecież byłem odwieść siostrę do szkoły bo znowu by się spóźniła - Powiedziałem.
- O to widzę że ma to po braciszku - dodał Justin śmiejąc się.
- Być może tak jest- odpowiedziałem
- Dobra a teraz do rzeczy, jest sprawa i nie może to długo czekać. - powiedział groźnie Jus. - Trzeba zająć się Lukiem, gnojek jeszcze nie oddał kasy a termin minął już dawno. - dodał
- I niech zgadnę ja mam sie tym zająć a chłopaki zrobią resztę tak?- zapytałem
- Zgadłeś ! - dodał uśmiechnięty
- dobra gdzie i kiedy ?
- Najlepiej by było od razu, chłopak jest na siłowni i jak bedzie wychodził ty załatwisz sprawę jasne? - zapytał.
- Jasne. - dodałem
- Grzeczny chłopczyk. - zaczął się śmiać
- Nie wkurwiaj mnie. - dodałem. - dobra jadę, cześć! - rzuciłem krótko wychodząc.
Jechałem jakieś 15 minut aż dotarłem do wyznaczonego miejsca. Czekałem może z 20 minut aż ten gnojek wyjedzie z siłowni. Zobaczyłem chłopaka był taki jak opisywał mi Justin. Wyszedłem z samochodu idąc w jego stronę po drodze zakładając kaptur na głowę. Obejrzałem się dookoła czy nigdzie nie ma ludzi. Na szczęście nie było. Zatrzymałem chłopaka i uderzyłem do z pięści w twarz. Złapałem go za bluzę i zaciągnąłem go do starego budynku.
- Gdzie masz kasę Biebera?!
- Chuj cie to obchodzi! Kim ty w ogóle jesteś co?
- Uwierz mi nie chcesz wiedzieć kim jestem, ważne po co tu jestem! pytam jeszcze raz gdzie kasa?
- N..nie mam jej na dzisiaj-powiedział przerażony.
- Mnie to nie obchodzi rozumiesz?
- Daj mi czas do końca tygodnia...
- Ja bym ci dał, ale to nie zależy ode mnie a wątpię że Bieber się zgodzi- dodałem.
- Z.. zadzwoń do niego...
**rozmowa telefoniczna**
- Niech zgadnę albo nie ma kasy na dzisiaj albo go załatwiłeś już
- Niestety ale to pierwsze... Mówi żebyś dał mu czas do końca tygodnia
- Gówno mnie obchodzi co on mówi... nie ma kasy na dzisiaj to masz go załatwić i koniec.- dodał kończąc naszą rozmowę.
**koniec rozmowy**
-Sorry młody, wcale nie chce tego robić... - rzuciłem wyciągając broń zza spodni i odblokowałem ją- Jakieś ostatnie słowa?
- Powiedz Bieberowi żeby się pierdolił.
I w tym momencie strzeliłem w niego i patrzałem jak jego ciało opada na ziemię. Moje zadanie skończone reszta należy do Ryana i Martina, wiem że mnie nie zawiodą, są najlepsi w ukrywaniu ciał. Mają już dość spore doświadczenie. Wracając do domu zajechałem po drodze do Justina po moja kasę i jeszcze do sklepu po zakupy. Wchodząc do domu zobaczyłem torbę Kim, czyli moja siostra jest juz w domu. Nie było jej nigdzie na dole więc pewnie jest u siebie- pomyślałem.
Zabrałem się za robienie nam obiadu, akurat dzisiaj wypada moja kolej na gotowanie i sprzątanie. Na szybko zrobiłem spaghetti bo wiem że to ulubione jedzenie Kim.
- Kim chodź na obiad bo wystygnie- Krzyknąłem by mnie słyszała.
- Już idę! - powiedziała schodząc na dół - Ooo! spaghetti, ty wiesz co ja lubię- powiedziała uśmiechając się.
-Jasne że wiem- odparłem.
Po skończonym obiedzie poszliśmy oglądać tv. podczas oglądania zobaczyłem że siostra cały czas o czymś myśli, nie byłem pewien czy ją o to zapytać ale ciekawość wygrała.
- Kim, o czym ty tak cały czas myślisz? - spytałem. Ale nie dostałem odpowiedzi - Kim słuchasz mnie?!- powiedziałem trochę głośniej.
- Ymm przepraszam zamyśliłam się, co mówiłeś?
- Właśnie pytałem o czym tak myślisz?
- No bo mam do ciebie pytanie ale nie wiem czy ci je zadać- powiedziała niespokojnie.
- Pytaj o co chcesz mała. - dodałem.
- Jason, skąd ty bierzesz na wszystko pieniądze? Przecież ani ty, ani ja nie pracujemy. - odparła.
- Mylisz sie mała, ja pracuję.- powiedziałem.
-A gdzie pracujesz? I czemu mi nic nie powiedziałeś?
- Kimberly, nawet gdybym chciał ci powiedzieć, to nie mogę... Po prostu jeszcze nie teraz, przepraszam- powiedziałem, wiedząc że kiedyś będe musiał jej powiedzieć. Nie powiedziałem nic więcej bo moja mała siostra pobiegła z łzami w oczach na górę. Słyszałem tylko jak trzaska drzwiami. W sumie nie dziwię się jej. Ale wiem, że będę musiał jej powiedzieć, bo wcześniej czy później i tak by sie dowiedziała.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

1. Mam nadzieję, że wam się spodoba, chociaż jest naprawdę wiele podobnych blogów. Początki zawsze są trudne, choć mam nadzieję że będzie coraz lepiej :)
2. Naprawdę bardzo się ciesze że tu zajrzałeś/ałaś i chcesz czytać mojego bloga.
3. Jest to mój pierwszy blog, jeżeli masz jakies uwagi proszę o tym napisać a postaram się to zmienić :)
Naprawdę na was liczę! :)
CZYTASZ=KOMENTUJESZ :)

my boyfriend

piątek, 11 grudnia 2015

ROZDZIAŁ 1

czwartek, 10 grudnia 2015

Prolog

bohaterowie